Πόσες φορές έχεις ακούσει τη φράση «δεν έχει τσίπα πάνω του!» και δεν αναρωτήθηκες ποια είναι αυτή η τσίπα!; Μια τόσο συνηθισμένη ατάκα, που όμως κουβαλά μέσα της… μια υφασμάτινη ιστορία που θα σου διηγηθώ ευθύς αμέσως…

Η λέξη “τσίπα” ήταν αρχικά αξεσουάρ και όχι χαρακτηρισμός; Προέρχεται από την εποχή του Βυζαντίου και συνδέεται με την ευπρεπή ενδυμασία των γυναικών.
Η τσίπα λοιπόν ήταν ένα λεπτό ύφασμα, τόσο φίνο στην ύφανση που σχεδόν άφηνε το φως να περνά μέσα του. Με αυτό κάλυπταν οι γυναίκες το πρόσωπο — μέτωπο, μάγουλα και πηγούνι — όχι για να κρυφτούν, αλλά για να δείξουν σεμνότητα και λεπτότητα.

Κι όπως συμβαίνει συχνά με τις λέξεις, η τσίπα ταξίδεψε μέσα στους αιώνες, βγήκε από τα μπαούλα, άφησε τα υφαντά και τις δαντέλες — και βρήκε μια δεύτερη ζωή στη γλώσσα μας. Η τσίπα “ξήλωσε” σιγά σιγά την κυριολεκτική της σημασία και “ντύθηκε με νέο νόημα”.
Και κάπως έτσι, μια λέξη της μόδας — από τα παλιά — κατέληξε να περιγράφει μια “γυμνότητα” πιο ουσιαστική: αυτή της συμπεριφοράς.

✂️ Αν το καλοσκεφτείς…

Η τσίπα μοιάζει λίγο με εκείνο το ύφασμα που, όσο κι αν το διπλώσεις, αφήνει πάντα κάτι να φαίνεται.
Ίσως γι’ αυτό τη θυμόμαστε με τόση ζωντάνια στη γλώσσα μας — γιατί όλοι έχουμε μια “τσίπα” να κρατήσουμε ή να χάσουμε, ανάλογα με τη μέρα.
Κι αν ποτέ νιώσεις πως η δική σου… ξηλώθηκε, μην ανησυχείς.
Λίγη κλωστή, μια βελόνα κι ένα χαμόγελο — και όλα ράβονται ξανά.