Αυτός που ανακάλυψε το μαξιλάρι, αξίζει τεράστια αναγνώριση από την ανθρωπότητα, δεν συμφωνείς; Πώς θα ήταν η ζωή μας στο κρεβάτι ή στον καναπέ χωρίς τα αγαπημένα μας μαξιλάρια; “Τραγική”, είναι η άμεση απάντησή μου, χωρίς δεύτερη σκέψη, καθώς για εμένα, ΤΑ ΜΑΞΙΛΑΡΙΑ πάνω στο κρεββάτι αλλά και στον καναπέ, δεν είναι μόδα, δεν είναι συνήθεια, δεν είναι χρώμα, δεν είναι στυλ. Είναι όλα τα παραπάνω και συνοψίζονται στη λέξη ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ!

Σύμβολο της άνεσης και της χαλάρωσης, για το κεφάλι και το λαιμό, και ολόκληρο το σώμα, παρέχουν στήριξη και υπόσχονται έναν καλό ύπνο.  Αν και το μαξιλάρι είναι για τον σύγχρονο άνθρωπο ένα απλό, κοινότοπο αντικείμενο – ο συνήθης νυχτερινός μας σύντροφος – δεν είχε πάντα την απαλότητα που έχει στις μέρες μας. Στην πραγματικότητα, αυτό που χρησιμοποιούσαν οι άνθρωποι τις παλαιότερες εποχές για μαξιλάρι, θα προκαλούσε σε εμάς μεγάλη απορία, καθώς δεν ήταν πάντοτε  το μαλακό προσκέφαλο που είναι σήμερα!

Η ιστορία του μαξιλαριού χρονολογείται γύρω στο 7.000 π.Χ. στην αρχαία Μεσοποταμία, το σύγχρονο Ιράκ. Αυτά τα μαξιλάρια ήταν κατασκευασμένα από πέτρα- προφανώς δεν ήταν διόλου άνετα-, καθώς η άνεση δεν ήταν ο σκοπός τους. Η λειτουργία του πέτρινου μαξιλαριού ήταν να εμποδίζει τα έντομα να περπατούν στο στόμα, τη μύτη και τα αυτιά. Ήταν ιδιαιτέρως ακριβά, λόγω της υψηλής τιμής της πέτρας, και χρησιμοποιούνταν αποκλειστικά από εύπορους πολίτες.

Στην αρχαία Αίγυπτο, το κεφάλι πίστευαν ότι ήταν η έδρα της πνευματικής ζωής και έπρεπε να το λατρεύουν. Τα αιγυπτιακά μαξιλάρια κατασκευάζονταν από διαφορετικά υλικά, όπως μάρμαρο, ελεφαντόδοντο, πέτρα, ξύλο ή ήταν κεραμικό. Είχαν στενή σχέση επίσης με τη θρησκεία, καθώς το μαξιλάρι ήταν σκαλισμένο με εικόνες των θεών και το τοποθετούσαν κάτω από τα κεφάλια του νεκρού για να κρατήσουν μακριά τα κακά πνεύματα. Στην αρχαία Κίνα πάλι, χρησιμοποιούσαν διαφορετικά υλικά όπως πέτρα, ξύλο, μπαμπού, μπρούντζο, πορσελάνη και νεφρίτη διακοσμημένα με εικόνες ανθρώπων, ζώων και φυτών. Πίστευαν ότι τα υλικά από τα οποία είχε κατασκευαστεί το μαξιλάρι είχαν οφέλη για την υγεία του ατόμου που το χρησιμοποιεί. Ήταν γενικά αποδεκτό ότι το μαξιλάρι από νεφρίτη αύξησε τη νοημοσύνη κάποιου. Ενώ οι Κινέζοι είχαν την ικανότητα να φτιάχνουν μαλακά μαξιλάρια, πίστευαν ότι έκλεβαν ενέργεια από το σώμα ενώ κοιμόντουσαν ενώ πίστευαν ότι τα σκληρά μαξιλάρια φέρνουν υγεία και εξυπνάδα.

Οι αρχαίοι Έλληνες και οι Ρωμαίοι (ευτυχώς για εμάς!) ήταν αυτοί που άφησαν πίσω τους την ιδέα του παραδοσιακού σκληρού μαξιλαριού και χρησιμοποιούσαν ύφασμα γεμάτο με υλικά όπως βαμβάκι, καλάμια ή άχυρο, ενώ οι πιο εύποροι χρησιμοποιούσαν μαλακά πούπουλα. Αυτά τα μαξιλάρια ήταν ο πρόγονος των μαξιλαριών που χρησιμοποιούμε σήμερα. Στον ευρωπαϊκό Μεσαίωνα, τα μαξιλάρια δεν ήταν ιδιαίτερα δημοφιλή καθώς το μαλακό μαξιλάρι ήταν σύμβολο πλούτου. Μάλιστα, ο βασιλιάς Ερρίκος VIII απαγόρευσε τη χρήση μαλακών μαξιλαριών σε οποιονδήποτε εκτός από εγκύους. Ωστόσο, τον 16ο αιώνα, το μαξιλάρι αρχισε σταδιακά να γίνεται διαδεδομένο, παρότι η γέμιση του έπρεπε να αλλάζει τακτικά λόγω μούχλας και παρασίτων.

Τον 19ο αιώνα με την έναρξη της Βιομηχανικής Επανάστασης, το μαξιλάρι έγινε κοινό σχεδόν σε κάθε σπίτι. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, τα μαξιλάρια έγιναν πιο προσιτά καθώς παράγονταν μαζικά λόγω της προόδου της τεχνολογίας. Στην Αγγλία, ήταν η βικτωριανή εποχή που μετέτρεψε αυτά τα αντικείμενα σε διακοσμητικά στοιχεία για καναπέδες και καρέκλες.

Σήμερα

Τα μοντέρνα μαλακά μαξιλάρια είναι κατασκευασμένα από διάφορα διαφορετικά υλικά. Το εξωτερικό κάλυμμα είναι συνήθως κατασκευασμένο από βαμβάκι ή πολυεστέρα, ενώ το υλικό πλήρωσης μπορεί να είναι φυσικό, όπως βαμβάκι, φτερό ή μαλλί προβάτου. Λόγω των αλλεργικών αντιδράσεων που έχουν μερικοί άνθρωποι από τα φτερά, χρησιμοποιούνται επίσης συνθετικά υλικά όπως λάτεξ, αφρός και πολυεστέρας. Υπάρχουν επίσης πολλοί διαφορετικοί τύποι μαξιλαριών όπως μαξιλάρια gel, ορθοπεδικά μαξιλάρια, μαξιλάρια για ξεκούραση και ύπνο και διακοσμητικά μαξιλάρια. Η εξέλιξη του μαξιλαριού δεν έχει τελειώσει ακόμα: νέα υλικά και σχήματα προκύπτουν συνεχώς.