Η θερμοκρασία έχει ανέβει αισθητά και οι πρώτες βουτιές της σεζόν έχουν γίνει από τους πιο τολμηρούς! Ή έστω μια πρώτη εξόρμηση στα μαγαζιά για να δούμε τις τάσεις της μόδας και να αποκτήσουμε το φετινό μαγιό ή να το “φρεσκάρουμε” λιγάκι αλλάζοντας το πάνω ή το κάτω μέρος από το μπικίνι μιας και η μόδα τα τελευταία χρόνια επιτρέπει όλους τους πιθανούς χρωματικούς συνδυασμούς! Και λέγοντας για μόδα να σας πω ότι ξεφυλλίζοντας τις σελίδες της ιστορίας αυτού του “καυτού ενδύματος”, παρατήρησα ότι είχε απίστευτο ενδιαφέρον η εξέλιξη του τα τελευταία 200 χρόνια και σκέφτηκα να μοιραστώ κάποιους βασικούς σταθμούς μαζί σας, λίγες μέρες πριν αποχαιρετήσουμε την άνοιξη! Χαλαρώστε λοιπόν και απολαύστε τις επόμενες γραμμές με την καταλληλότερη μουσική συνοδεία.
Και πρώτα απ’ όλα ας σταθούμε για λίγο στην ίδια τη λέξη μαγιό. Προέρχεται από τη γαλλική λέξη maillot, η οποία το 1530 δήλωνε ένα κομμάτι ύφασμα στο οποίο τύλιγαν το σώμα του νεογέννητου, ενώ το 1820 ένα είδος καλσόν που φορούσαν οι χορεύτριες στην σκηνή του θεάτρου. Μόλις το 1900 καθιερώθηκε ως “costume de bain” δηλαδή μπανιερό. Η ιστορία της εξέλιξης του μαγιό ανά τους αιώνες αποτελεί ένα ενδιαφέρον δείγμα των αλλαγών της μόδας, οι οποίες συμβαδίζουν απόλυτα με τις ηθικές νόρμες της κάθε εποχής.
Πριν από 200 χρόνια οι γυναίκες φορούσαν στη θάλασσα ειδικά φουστάνια- τουαλέτες θαλάσσης– και πλατσούριζαν στα ρηχά μιας και το βάρος του φορέματος δεν τους επέτρεπε το κολύμπι. Τα γνωστά ως “κουστούμια μπάνιου” ήταν φορέματα που έφταναν μέχρι το γόνατο και στο στρίφωμα έφεραν μεταλλικά βάρη ώστε το φόρεμα να μην επιπλέει και εκτεθούν τα πόδια στην κοινή θέα. Εσωτερικά φορούσαν ένα είδος εσώρουχου φουφούλας του ίδιου υφάσματος, ενώ στα πόδια ειδικά παπούτσια για την παραλία που ήταν δεμένα με κορδόνια και μαύρες κάλτσες. Απαραίτητο αξεσουάρ ήταν το καπέλο καθώς η ηλιοθεραπεία δεν είχε γίνει ακόμα της μόδας μιας και το μαύρισμα χαλούσε το λευκό τους δέρμα, απόδειξη της αριστοκρατικής του καταγωγής.
Σταδιακά από τα φουστάνια-τουαλέτες θαλάσσης θα περάσουμε στα μαγιό -φόρεμα περιπάτου που κάλυπτε όλο το σώμα ενώ στις αρχές του προηγούμενου αιώνα κάνουν την εμφάνισή τους τα μαγιό ολόσωμες φόρμες. Περίπου 25 χρόνια αργότερα στο Χόλιγουντ τα μαγιό που φοριούνται μοιάζουν πλέον σε μεγάλο βαθμό με τα σημερινά ολόσωμα, με φαρδιά ή λεπτή τιράντα, με μανικάκι και τελείωνε λίγο πιο κάτω από τους γοφούς, σαν ένα κοντό σορτς. Σταδιακά τα μαγιό γίνονται πιο ελαστικά και πιο λεία στην υφή τους. Κατά τη διάρκεια του πολέμου, το μαγιό με δειλά βήματα θεωρείται πλέον μοντέρνο και αποκαλυπτικό, ωστόσο διατηρεί ακόμα συντηρητικό κόψιμο.
Ημερομηνία σταθμός στην ιστορία του μαγιό αλλά και της μόδας, η 5η Ιουλίου 1946, όταν το πρώτο σύγχρονο μπικίνι παρουσιάστηκε σε υπαίθρια επίδειξη μόδας στο Παρίσι, από το σχεδιαστή Γάλλο μηχανικό Louis Réard. Ο Réard αντιμετώπισε μάλιστα δυσκολίες στο να βρει εθελόντρια, με την τολμηρή χορεύτρια καμπαρέ Bernardini να ορθώνει τελικά ανάστημα και να αποδέχεται την πρόκληση. Το μοντέλο έλαβε κατόπιν περισσότερα από 50.000 ευχαριστήρια γράμματα από γοητευμένους νεαρούς, ευχαριστώντας τη για την εμφάνισή της. Και ναι μεν οι Ευρωπαίες λουόμενες ήδη από τη δεκαετία του ’30 είχαν αρχίσει να φορούν γυναικεία μαγιό που αποτελούνταν από δύο κομμάτια, αλλά χωρίς να αποκαλύπτεται ποτέ ο αφαλός.
Ο Réard εμπνεύστηκε το μαγιό σε δυο κομμάτια παρατηρώντας τις γυναίκες στο Saint Tropez της Γαλλικής Ριβιέρας να προσπαθούν να απαλλαγούν από τα ολόσωμα μαγιό τους για να πετύχουν καλύτερο μαύρισμα. Έτσι σχεδίασε ένα μικροσκοπικό μαγιό που αποτελούνταν μόνο από ένα μικρό σουτιέν και δύο ανεστραμμένα τρίγωνα από ύφασμα που συνδέονταν με κορδόνι. Και αφού το σχεδίασε του έδωσε και το πιο επιτυχημένο όνομα: Μπικίνι, από την Ατόλη Μπικίνι στα νησιά Μάρσαλ, όπου είχαν γίνει λίγες μέρες πριν την επίδειξη, οι πρώτες δοκιμές ατομικής βόμβας!
Με το όνομα αυτό, θέλησε να παραπέμψει στην έκρηξη ενθουσιασμού που προκλήθηκε στον ανδρικό πληθυσμό από τη δημιουργία του νέου μαγιό! Και μπορεί οι πρώτες κριτικές που απέσπασε να ήταν αρχικά αρνητικές ή να χρειάστηκαν 15 ολόκληρα χρόνια μέχρι να γίνει αποδεκτό στις ΗΠΑ, ωστόσο αποθεώθηκε όσο κανένα άλλο “κομμάτι υφάσματος” με το μπικίνι της Brigitte Bardot στην ταινία “Και ο Θεός έπλασε τη γυναίκα” (1957) να κόβει την ανάσα και να διαμορφώνει τη νέα μόδα στις πλαζ και την pop επιτυχία του Brian Hyland ‘Itsy Bitsy Teenie Weenie Yellow Polka Dot Bikini’ (1960) να εισβάλει στην μουσική βιομηχανία και να απογειώνει τις πωλήσεις, συμβάλλοντας στην αποδοχή του ‘deux pieces” στην κοινωνία. Το ίδιο αυτό διάστημα (και πιο συγκεκριμένα το 1958), άλλος ένας σταθμός στην ιστορία του μαγιό θα λάβει χώρα, όταν η εταιρεία Lycra θα παρουσιάσει το ομώνυμο ύφασμα, που άλλαξε μια για πάντα τους κανόνες της εφαρμογής του.
Από τότε και μέχρι σήμερα διάφορες τάσεις θα επικρατήσουν στο γυναικείο μαγιό όπως π.χ. τα εκκεντρικά σχέδια ή το πιο αθλητικό σχέδιο προς το τέλος των ‘80s, ωστόσο το βέβαιο είναι ότι το γυναικείο μαγιό έχει την τάση μόνο να συρρικνώνεται, να γίνεται όλο και πιο αποκαλυπτικό και σίγουρα να μην υπάγεται σε περιορισμούς. Ο μόνος περιορισμός και κανόνας είναι να αισθανόμαστε υπέροχα, φορώντας το!
Καλή σεζόν και καλές βουτιές! Και υπόσχεση στο ανδρικό κοινό του My fabric of Life ότι τις επόμενες μέρες θα ακολουθήσει και η ιστορία για το ανδρικό μαγιό!
Promise 🙂
Ελευθερία xxx
