Η ομορφιά της ζωής κρύβεται πίσω από τις λεπτομέρειες! Έτσι δεν λένε; Εγώ το πιστεύω, το βλέπω καθημερινά! Η λεπτομέρεια στη δουλειά μας, η λεπτομέρεια στο σερβίρισμα του φαγητού, η λεπτομέρεια στο πως θα παρέχουμε μια πληροφορία, και σίγουρα η λεπτομέρεια στην εμφάνιση.
Μια αγαπημένη δική μου λεπτομέρεια, που αφορά στην εμφάνιση και στην ένδυση, έχει να κάνει με την επιλογή των καλτσών. Και μην φανταστείς κατ’ ανάγκη κάτι sexy, kinky αλλά για αυτό το όμορφο, κομμάτι υφάσματος που αγκαλιάζει τα υπέροχα δαχτυλάκια των ποδιών μας και χαϊδεύει τις πατούσες μας και δίνει στιλ και χρώμα στις πιο casual εμφανίσεις μας!
Δεν ξέρω λοιπόν, ποια είναι η δική σου σχέση με τις κάλτσες σου αλλά από την εισαγωγή μου μάλλον έχεις καταλάβει τη σχέση μου με τις δικές μου! Πουά, καρό, ριγέ, με σχέδια χωρίς όρια στη φαντασία… αυτές είναι οι δικές μου κάλτσες, τις οποίες φυλάω και προσέχω σαν κόρη οφθαλμού σε ένα μεγάλο υφασμάτινο καλάθι που έραψα και βγάζω από τη ντουλάπα μου κάθε φορά που θέλω να διαλέξω κάτι ξεχωριστό. Συνήθως τις φοράω για να περπατήσω, για να πάω για τρέξιμο ή περπάτημα, σε μια βόλτα για ένα γρήγορο καφέ και σχεδόν πάντα με αθλητικό παπούτσι.
Έχουν την τιμητική τους τα Χριστούγεννα! Πρέπει να έχω πάνω από 10 ζευγάρια χριστουγεννιάτικες κάλτσες καθώς κάθε χρόνο όλο και κάποιο ζευγάρι θα τύχει να βρεθεί μπροστά μου και εκεί όσο και να παλέψω, η αντίσταση μου συνήθως εμφανίζεται αδύναμη… και τελικά υποκύπτω. Είναι και οι φίλοι και συγγενείς που πια με τα χρόνια με έμαθαν και όλο και κάποιο ζευγάρι θα ‘ρθει δώρο μέσα στις γιορτές. Και δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευτυχία τα Χριστούγεννα από μια -τεράστια αν γίνεται- κούπα με σοκολάτα, ρομαντικές κομεντί να προβάλλονται σε λούπα, λαμπάκια να παίζουν σαν τρελά και τεντωμένα πόδια με χριστουγεννιάτικες κάλτσες μπροστά το τζάκι.
Αχχχχχχχχχχ Σκέτη μαγεία!
Η κάλτσα μέσα στο χρόνο
Το ιδιαίτερο αυτό εσώρουχο που φοριέται στα κάτω άκρα, έχει ιστορία που φτάνει –άκουσον άκουσον– μέχρι την αρχαιότητα. Ο Ησίοδος κατά τη διάρκεια της σκληροτράχηλης ποιμενικής ζωής που έγραψε τα ποιήματά του, συμβουλεύει στο Έργα και Ημέρες τον αδελφό του Πέρση, πώς να προφυλάσσεται από το κρύο και τι να φοράει στο κεφάλι, το κορμί κ.λ.π. Σχετικά με τα πόδια λοιπόν, τού συστήνει να φοράει πέδιλα και από μέσα να τυλίγει τα πόδια του με πίλημα, δηλαδή με ύφασμα από συμπιεσμένα μαλλιά ή τρίχες (κετσές). Φαντάσου τους Γερμανούς τουρίστες πως φορούν τα πέδιλα με κάλτσα, ένα πράγμα!
Γύρω από τα πόδια σου πέδιλα ταιριαστά να δέσεις από βόδι που βίαια θανατώθηκε, με πίλημα από μέσα ντύνοντάς τα. Ησίοδος, «Έργα και Ημέρες»
Πράγματι, όπως φαίνεται στις σελίδες της ιστορίας, οι άνθρωποι, πριν την εμφάνιση των καλτσών, τύλιγαν τα πόδια τους με δέρματα ή με πανί. Στην αρχαία Ελλάδα του 8ου αιώνα π.Χ. οι άνθρωποι φορούσαν ήδη μάλλινες κάλτσες για να μη κρυώνουν τα πόδια τους. Οι Ρωμαίοι τύλιγαν τα πόδια τους με δέρμα ή ύφασμα.
Στην μεσαιωνική Ευρώπη του 5ου αιώνα μ.Χ. οι κάλτσες συμβόλιζαν την αγνότητα, και για το λόγο αυτό τις φόραγαν οι ευσεβείς άνθρωποι, ενώ αργότερα, το 1000 περίπου μ.Χ. οι κάλτσες έγιναν σύμβολο πλούτου και για το λόγο αυτό τις φορούσαν οι ευγενείς και οι αριστοκράτες. Με την εξέλιξη της υφαντουργίας, και ειδικά με την εφεύρεση της πλεκτικής μηχανής οι κάλτσες έγιναν προσιτές και στο ευρύ κοινό.
Οι αρχαιότερες κάλτσες του κόσμου λέγεται ότι βρέθηκαν σε κάποια ανασκαφή στα τέλη του 19ου αι. στην Οξύρυγχο, στο Νείλο της Αιγύπτου (Αίγυπτος) και χρονολογούνται μεταξύ 300 – 500 μ.Χ. Το χώρισμα των δακτύλων, όπως φαίνεται, διευκόλυνε τη χρήση σανδάλων. Σήμερα, μπορεί κάνεις να δει από κοντά το αρχαιότερο ζευγάρι κάλτσες στο Λονδίνο, στο αγαπημένο μου Victoria & Albert Museum.
Λίγο από μόδα
Η εξέλιξη της κάλτσας φαίνεται ότι πάντοτε ακολούθησε την πορεία και εξέλιξη των υπόλοιπων ρούχων και πιο συγκεκριμένα του παντελονιού. Στην Ευρώπη, κατά το Μεσαίωνα, το μήκος των παντελονιών μάκρυνε και η κάλτσα ως επακόλουθο έγινε ένα είδος εφαρμοστού ρούχου που κάλυπτε το χαμηλότερο μέρος του ποδιού, που στερεωνόταν με ένα είδος καλτσοδέτας. Όταν τα ανδρικά παντελόνια – βράκες εκείνη την εποχή- άρχισαν πάλι να κονταίνουν, οι κάλτσες με τη σειρά τους, άρχισαν να ψηλώνουν, για να επιτελούν το σκοπό τους, δηλαδή να ζεσταίνουν τα πόδια!
Το 12 αι. περίπου, στις κάλτσες προστέθηκε και το μέρος της πατούσας ενώ γύρω στα 1490, τα κοντά παντελόνια ενώθηκαν με τις κάλτσες και έγιναν ένα είδος ρούχου, που οδήγησε στη δημιουργία του αξεσουάρ που είναι λίγο ως πολύ γνωστό σήμερα ως καλσόν. Το καλσόν φτιαχνόταν από πολύχρωμα υφάσματα μεταξιού, μαλλιού και βελούδου, με το κάθε πόδι να έχει και διαφορετικό χρώμα.
Ως προς το ύφασμα της κάλτσας, οι αρχικές κάλτσες ήταν μάλλινες. Η ευρωπαϊκή μόδα του 16ου και 17ου αι. ήθελε τις κάλτσες να φτιάχνονται κυρίως από μετάξι και να φέρουν κεντημένα εμβλήματα. Το βαμβάκι άρχισε να χρησιμοποιείται κυρίως προς τα τέλη του 17ου αι., ενώ στον 20ο, το νάιλον έγινε περισσότερο δημοφιλές στην κατασκευή της κάλτσας λόγω της αντοχής και της ελαστικότητάς του. Συγχρόνως, καθώς τα παντελόνια μάκραιναν, οι κάλτσες άρχισαν να γίνονται ολοένα και πιο κοντές!
Γράψε μου και εσύ εάν αγαπάς τις κάλτσες όσο και εγώ, πώς τις οργανώνεις και ό,τι άλλο αγαπάς!
Με υφασμάτινους χαιρετισμούς,
Ελευθερία
